عرخا

ای پیرمرد با صفا

بیا تمام زندگیم را با جرعه چایی آتشی در این باغ عوض کن....

در کنار جاده باغی سرسبز توجهمان را جلب کرد

درختان تنومندی در آن جا بود. پیرمرد باغبان با عشق در حال باغ داری بود.

جرعه چایی مهمانمان کرد و عکسی از او به یادگار برداشتم... 

عرخا

رؤیا می دیدم

نه در خواب و نه در بیداری

برزخی بود میان مستی و هشیاری

ناگهان دختری را دیدم

نگاهم می کرد

عشق می خواست

التماسم می کرد

گر در نظرِ مردمِ او ما پستیم

ما چشم ز غیرِ او همه بر بستیم

27/6/1396

عرخا

نذر نظرت کرده ام ای راز دل زار

کارم به کرم حل کن و این بنده میازار

عرخا

یک درختِ خشک

ریشه های بیرون زده ز خاک

غنچه های بی ثمر

یک تنه، پر ز چاک

نه نه

این کویر، آینست

این درخت ،عشقِ خشکیده ی من است

چاک ها، زخم های خنجر است

خنجری ز پشت، زدستِ دوستان

1394

عرخا

ای معدن آگاهی
من بنده و تو شاهی
سویم نظری افکن
من گمشده، تو  راهی

عرخا

سَردَرگُمَم زِ هر دَم خیالی اش

هیهات اگر به یادم بیاری اش

من قیمتم فراتر از این ها بُوَد ولی

افسوس ،از آن عشقِ ریالی اش

عرخا

شرابِ غنچه ی چشم تو

طراوتِ لحظه ی بهارِ من است

رکوعِ صدف در برابر تو

نوایِ نِیِ نفس های من است

سنگر دگر گیرد به من پناه

اما سرشت عشق تو

در انتظارِ نگاه من است

عرخا