عرخا

یک درختِ خشک

ریشه های بیرون زده ز خاک

غنچه های بی ثمر

یک تنه، پر ز چاک

نه نه

این کویر، آینست

این درخت ،عشقِ خشکیده ی من است

چاک ها، زخم های خنجر است

خنجری ز پشت، زدستِ دوستان

1394

عرخا

ای معدن آگاهی
من بنده و تو شاهی
سویم نظری افکن
من گمشده، تو  راهی

عرخا

سَردَرگُمَم زِ هر دَم خیالی اش

هیهات اگر به یادم بیاری اش

من قیمتم فراتر از این ها بُوَد ولی

افسوس ،از آن عشقِ ریالی اش

عرخا

شرابِ غنچه ی چشم تو

طراوتِ لحظه ی بهارِ من است

رکوعِ صدف در برابر تو

نوایِ نِیِ نفس های من است

سنگر دگر گیرد به من پناه

اما سرشت عشق تو

در انتظارِ نگاه من است

عرخا

در فکر تو بودم به یادتو

میدیدم تو را چونان سراب

غنچه شنزار دلم تا تو را بدید

بلند کرد ندای آب اب